ขยาย “วงจรชีวิต” ผ่านเสื้อผ้า คุณซาโต้อุซะบุโรนักออกแบบเสื้อผ้าเล่าว่า “เสื้อผ้าของอุซะโตะ” เป็นผลงานที่ทำขึ้นจากฝีมือชาวบ้านในหมู่บ้านภาคอีสานของประเทศไทย เริ่มตั้งแต่ขั้นตอนการปลูกฝ้าย เลี้ยงไหม ปั่นเส้นใย ไปจนถึงการตัดเย็บ รูปแบบการทำงานคือ สืบทอดการทำเสื้อผ้าตามวิถีธรรมชาติ ให้ความสำคัญความเบิกบานของทุกคนทั้งคนผลิต คนขายและคนสวมใส่ มากกว่าผลทางเศรษฐกิจที่เน้นกำไรสูงสุด ผู้สวมใส่จะสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของเส้นใย สวมใส่แล้วรู้สึกสบายตัว จึงแนะนำกันปากต่อปาก ผมต้องการผ้าที่มีพลังชีวิต ผมทำงานด้านการออกแบบเสื้อผ้าประมาณ 40 ปี ส่วนใหญ่ตัดเย็บเสื้อผ้าให้คนชั้นสูงในยุโรปที่มาสั่งตัดชุดแต่งงาน ชุดรับประทานอาหารงานเลี้ยงตอนเย็น แต่มาวันหนึ่งในปีคศ. 1991 ผมได้รับประสบการณ์ทางจิตวิญญาณ ทำให้ความคิดผมเปลี่ยนไป 180 องศาเลยทีเดียว ผมได้ยินเสียง เตือนสติว่าอย่างหลงไปกับโลกที่เน้นวัตถุหรือเน้นแต่เงินทองอย่างที่เป็น อยู่ในปัจจุบัน ผมไม่รู้สึกถึงเสน่ห์ของเสื้อผ้าที่ผมตัดเย็บมาก่อนหน้านี้เลยแม้แต่น้อย และไม่สามารถทำงานเหมือนที่ผ่านมาได้อีกแล้ว ผมตั้งคำถามกับตัวเองมาตลอดสี่ปีว่าผมจะทำอะไรดี ผมเริ่มครุ่นคิดว่า อะไรคือ “คุณลักษณะที่แท้จริงของเสื้อผ้า” ก่อนหน้านี้ผมเคยคิดว่าคุณลักษณะที่แท้จริงของเสื้อผ้าคือแฟชั่น ผมคิดว่าคุณลักษณะของเสื้อผ้า คือ การสวมใส่เสื้อผ้าที่มี “ชีวิต” การที่เรานำสิ่งที่เปี่ยมด้วยพลังธรรมชาติมานุ่งห่มก็เท่ากับเป็นการดูแลเอาใจใส่ร่างกายของเรา การสวมใส่เสื้อผ้าที่ตัดเย็บด้วยวัสดุธรรมชาติช่วยให้ผิวหนังหายใจได้ดีกว่าสวมใส่เสื้อผ้าที่ทำจากวัสดุเคมี ความคิดทำให้ผมเริ่มเดินทางค้นหาว่ามีผ้าลักษณะนี้หรือไม่ ในช่วงเวลาสองปีผมเดินทางแปดประเทศเพื่อค้นหาผ้า...
